شنوایی سنجی اندازه‌گیری میزان شنوایی با
استفاده از دستگاه شنوایی‌سنج می‌باشد. نتیجه این سنجش به شکل شنوایی‌نگاره
(اودیوگرام) ثبت می‌شود. شنوایی سنجی با تون خالص، متداولترین روش شنوایی
سنجی به شمار می‌آید. شنوایی سنجی با محرکات گفتاری نیز روش دیگری از
ارزیابی سیستم شنوایی است که می‌تواند در مورد میزان توانایی فرد در
برقراری ارتباطات کلامی اطلاعات مفیدی در اختیار شنوایی شناس قرار دهد.
اغلب شنوایی سنجی‌ها در بسامد بین ۲۵۰ تا ۸۰۰۰ هرتز که محدوده اصلی شنوایی
انسان است انجام می شوند .
شنوایی سنجی با صدای خالص، متداولترین روش
شنوایی سنجی محسوب می‌شود، با این حال این روش تنها قادر به تشخیص علت
اختلال نمی‌باشد. شنوایی سنجی با صدای خالص با استفاده از دستگاه، اصواتی
با فرکانس های مختلف به فرد می‌دهد و آستانه شنوایی های تعیین شده برای
انتقال هوایی و انتقال استخوانی به طور جداگانه اندازه‌گیری می شود. در
شنوایی سنجی گفتاری به جای صدای خالص از صداهای گفتاری (کلمات) استفاده
می‌شود.
ارزیابی شنوایی در کودکان به علت اهمیت آن
در یادگیری، بسیار مهم است. دقیقترین و قابل اعتمادترین روش برای آزمایش
شنوایی در این گروه سنی، بررسی آستانه شنوایی با ارزیابی پاسخ به تحریک
ساقه مغز می‌باشد. چشم انداز بحث ارزیابی قدرت شنوایی در افراد مختلف به
خصوص کودکان از اهمیت بسیاری برخوردار است. بعضی از بیماری ها باعث کاهش
شنوایی می‌شوند، باید با تشخیص زود هنگام اختلالات شنوایی از عوارض بعدی آن
پیشگیری کرد.
برای شنوائی سنجی لازم است آستانه شنوائی،
محیط فیزیکی، سیستم حلزون شنوائی، سیستم عصبی، سیستم ساقه مغز و کورتکس
شنوائی ارزیابی شوند.